مقدمه
در سال 1977، ناسا دو کاوشگر فضایی به نام‌های “وویجر 1 “و “وویجر 2” را برای مطالعه سیارات مشتری، زحل، اورانوس و نپتون به فضا پرتاب کرد. این دو فضاپیما تاکنون فراتر از منظومه شمسی حرکت کرده و در حال کاوش فضای میان‌ستاره‌ای هستند. در این مقاله به بررسی اهداف، دستاوردها و وضعیت فعلی این دو کاوشگر می‌پردازیم.
هدف از پرتاب وویجر 1 و وویجر 2
هدف اصلی پرتاب این دو فضاپیما، بررسی سیارات بیرونی منظومه شمسی یعنی “مشتری، زحل، اورانوس و نپتون” بود. همچنین این کاوشگرها وظیفه داشتند اطلاعاتی در مورد میدان‌های مغناطیسی، جو سیارات، حلقه‌های زحل و اقمار این سیارات جمع‌آوری کنند.
تفاوت‌های وویجر 1 و وویجر 2
– وویجر 1 بیشتر بر مطالعه”مشتری و زحل” متمرکز بود و سپس به سمت فضای میان‌ستاره‌ای حرکت کرد.
– وویجر 2 علاوه بر مشتری و زحل، از کنار “اورانوس و نپتون” نیز عبور کرد و اطلاعات ارزشمندی از این سیارات ارائه داد.
دستاوردهای بزرگ وویجر 1 و وویجر 2
1. کشف قمرهای جدید
فضاپیماهای وویجر موفق به کشف چندین قمر جدید در اطراف مشتری، زحل، اورانوس و نپتون شدند که تا پیش از آن ناشناخته بودند.
2. مطالعه حلقه‌های زحل
وویجر 1 با عبور از کنار زحل، تصاویر باکیفیتی از حلقه‌های زحل ارسال کرد. این اطلاعات به دانشمندان کمک کرد تا ساختار حلقه‌های زحل را بهتر درک کنند.
3. ورود به فضای میان‌ستاره‌ای
وویجر 1 در سال 2012 از هلیوسفر (مرز منظومه شمسی) عبور کرده و وارد فضای میان‌ستاره‌ای شد. وویجر 2 نیز در سال 2018 همین مسیر را طی کرد. این اتفاق برای اولین بار در تاریخ بشر رخ داد.
دیسک طلایی: پیام زمین به موجودات فضایی
هر دو فضاپیما دارای یک “دیسک طلایی” هستند که شامل صداها و تصاویر از زمین است. این دیسک‌ها حاوی صداهایی مانند صدای امواج دریا، صدای باد، سلام به زبان‌های مختلف و تصاویری از طبیعت و فرهنگ انسان‌ها هستند. هدف از ارسال این دیسک‌ها، برقراری ارتباط با موجودات فضایی در صورت برخورد با فضاپیما است.
وضعیت فعلی فضاپیماهای وویجر
در حال حاضر، “وویجر 1” بیش از 24 میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارد و همچنان در حال ارسال سیگنال‌هایی از فضای میان‌ستاره‌ای است. “وویجر 2” نیز در فاصله حدود 20 میلیارد کیلومتری از زمین قرار دارد و اطلاعاتی از محیط میان‌ستاره‌ای ارسال می‌کند.
چالش‌های فضاپیماهای وویجر
-کاهش انرژی: با گذشت زمان، منابع انرژی فضاپیماها رو به اتمام است و تا چند سال آینده ممکن است ارتباط با آنها قطع شود.
– ضعف سیگنال‌ها: ارسال داده از فاصله چندین میلیارد کیلومتری بسیار دشوار است و نیاز به آنتن‌های قوی در زمین دارد.
آینده فضاپیماهای وویجر
طبق پیش‌بینی ناسا، وویجرها تا سال 2030 همچنان قادر به ارسال سیگنال خواهند بود. پس از آن، باتری‌های آنها به طور کامل از کار افتاده و تبدیل به اشیای بی‌جان در فضای میان‌ستاره‌ای خواهند شد. اما این دو فضاپیما همچنان به سفر بی‌پایان خود در کهکشان ادامه خواهند داد.
نتیجه‌گیری
وویجر 1 و وویجر 2 با دستاوردهای شگفت‌انگیز خود، درک ما از منظومه شمسی و فضای میان‌ستاره‌ای را دگرگون کردند. این دو کاوشگر همچنان به عنوان سفیران خاموش زمین در فضا شناخته می‌شوند و تا میلیاردها سال دیگر در کهکشان به سفر خود ادامه خواهند داد.
